ze swojego łóżka w starym pokoju jednak piszę się lepiej, niż z auta.

 Ostatni post pisany z auta skończył się tym, że rozwoziłem Wam choinki. Wszystkie choinki porozwoziłem, zobaczyłem uśmiechy na twarzach kilku rodzin i wróciłem do Warszawy. Fajnie było, przyjęliście mnie bardzo czule, nawet, kiedy wchodziłem do Waszych pokoi i kładłem się na łóżko mówiąc, że już stąd nie wstaje. 

Pisałem Wam też o pracowitym weekendzie - tak, już jest za mną. Zaczęło się od podróży do Poznania na firmową wigilię mojej wytwórni - MyMusic. Było świetnie. Piękna restauracja, jedzenie nawet niezłe no i atmosfera niesamowita. W sumie z artystów MyMusic byłem tylko ja, jako przedstawiciel tej artystycznej strony naszego spotkania, gdyż było tam pełno Spółek, jakichś innych rzeczy, o których nie mam pojęcia. No więc tak. Niestety, zabawa dla mnie skończyła się około 00:00, gdyż wiedziałem, że na następny dzień wszystko musi być dopięte na ostatni guzik, w końcu to jeden z koncertów promujących trasę. Wypoczęty i gotowy do działania, wleciałem w mój ulubiony strój SpongeBoba i poleciałem na próbę - czekaliście na kocnert już od 5 nad ranem, chociaż pizgało niesamowicie. Nie wiem, czy powinienem się cieszyć, czy bardziej martwić, no ale Wam nie da się przemówić do łbów, lubię to.

Dzwięk, światło, intro, wszystko pięknie - no więc poszedłem do mojej ulubionej knajpy w Poznaniu - Ptasie Radio - (zajechało Magdą Gessler?) na późne śniadanie. Weedy też wybierał, ale zupa dnia go nie zadowoliła. W ogóle Weedy był zestresowany, bo w hotelu o nim nie wiedzieli, więc musiał się ukrywać pod kurtkami i szalikami, bidulek. 

Sam koncert - niesamowity. Nie dość, że przyjechał mój Tata, (sam, bez mamy, bo mama w pracy), to przyjechali jeszcze moi funfle z Gorzowa, czyli jakiś odłamek Aloha Team’u. Was - pełno, koncert wyprzedany, teksty opanowane, gardła pięknie głośne. Czego chcieć więcej od fanów? Obiecaliśmy sobie na paluszek, więc jestem spokojny. Na paluszek już wymigać się nie da, wiecie? Po koncercie powrót do hotelu, niesamowity ból brzucha od śmiania się z bitwy Niklasa i Kacpra, a z Herman śmieje się najlepiej, no i o 00:00 wyruszyłem do Lublina. Nic co dzieję się w busie, obce mi nie jest, więc sen w nim zupełnie mi odpowiada, przecież już trochę tam przespałem. O 7 nad ranem obudził mnie Wrzosek, mówiąc „Ej, Dawid, już jesteśmy!”. Czas na próbę, tak. 7 rano, próba, a przed sceną Wy. No dobra, jak tam już chcecie, powtarzać po 6 razy nie będę, chociaż przez mikrofon wspomniałem, byście poszli jeszcze pospać do domu, ale nie, bo po co, jeszcze zbluzgany zostałem, hahaha. Był to koncert w Centrum Handlowym, czyli trochę różniący się od tych klubowych. Różniący się tym, że jest otwarta przestrzeń, przez co też atmosfera jest inna, jest za darmo, co Wam w zupełności odpowiada no i jest dużo ludzi, którzy przyszli przypadkowo, więc też ich musisz przekonać swoją muzą. Nie jest gorzej. Jest inaczej, gdybym nie lubił, nie zgadzałbym się na granie tam. Ale lubię i się zgadzam, a Lublin był zajebisty. Poszedłem spać, zespół i cała reszta ludzi odpowiedzialnych za trasę po koncercie oczywiście trochę imprezowała, tak imprezowała, że w pewnym momencie odebrałem telefon od Igora, który przerażonym głosem mówi i prosi jednocześnie, bym im pomógł, bo zacięli się w windzie i boją się, że spadną. Było to tak śmieszne, że wyskoczyłem do nich na boso i rozmawiałem przez drzwi od windy. Na szczęście ochrona hotelu im pomogła i sprowadziła windę na poziom -2 (czyli taki poziom, który nie ma swojego odnośnika na przyciskach wewnątrz windy i nie można tam pojechać jak „się chcę”). Wyszli, a tam jak w horrorze… jakieś piwnice, ktoś, kto prowadzi ich ponoć do wyjścia, ale jednak sami nie wiedzą kto to jest… no ale to raczej działo się w ich głowach, bo ostatecznie wyszli na recepcje i przez kolejne pół godziny nie było innego tematu niż… winda. Pojechali my do Krakowa następnego ranka, piękna próba przed koncertem, potem do hotelu się odprawić, położyć i wykąpać no i polecieli my na sztukę. Sztukę zagraliśmy jak najlepiej potrafiliśmy, Was pełno, koncert wyprzedany, piękny klub z piękną organizacją no i co tu więcej mówić, może po prostu dziękuję. 

Wróciłem wczoraj wieczorem do Warszawy, a dziś jestem w innym mieście. Tym razem w moim ulubionym, Gorzowie. Siedzę właśnie w swoim pokoju z herbatą, walizką pełną prezentów i super nastrojem, mimo tego, że spędziłem 6 godzin w pociągu. Dupa mi odpada. A jeszcze trzeba pomóc mamie więcej, niż zawsze, bo 2 dni temu złamała rękę… Ach ta mama, co ja z nią mam. A pamiętacie, jak ja do niej dzwoniłem i mówiłem, że moja ręka leży pod tirem? Hahaha… kiedy to było. 

Często spotykam Was przypadkowo na ulicy, czy pod hotelami. Robię sobię wtedy z Wami zdjęcia moim telefonem i wrzucam właśnie tu, pod posty. Dziś jest ich dość dużo, dlatego też sortujcie i wyszukujcie siebię, a ja włączam swoją skrzynkę mailową i zaczynam żmudną i nudną pracę - czyli odpisywanie na mailę służbowe. 

Wesołych świąt, smacznego jedzenia, przyjemnej atmosfery i owocnego czasu przemyśleń. Ten czas i ten klimat do przemyśleń jest najlepszy. A więc zastanówcie się co można zrobić, by było jeszcze lepiej i zacznijcie działać. Nie zapomnijcie też proszę o psiakach, które w święta są niby tak samo samotne, jak zawszę, ale jednak skoro my będziemy objadać się karpiami i jajkami z majonezem (can’t fuckin’ wait!), oni też mogą. Wystawcie przed klatkę jakieś jedzonko dla psiaków, albo chociaż wodę. 

Trzymajcie się ciepło,

Wasz Kwiat